Przeżywając Uroczystość Wszystkich Świętych każdego roku kierujemy nasze kroki na cmentarz, gdzie znajdują się groby naszych bliskich. Oczyszczając i przyozdabiając groby, przypominamy sobie życie tych, którzy zostali już na cmentarzu pochowani. Czasem ich już nie pamiętamy, o ich istnieniu przed nami opowiadają nam starsi bliscy, albo przypominają nam o tym może już też nieco zniszczone zrębem czasu tablice na nagrobkach.

Jednocześnie w naszych umysłach pojawiają się pytania: co dalej z nimi? - bo trudno się nam pogodzić z myślą, że nagrobna płyta i tablica z wypisaną datą śmierci jest szczytem możliwości człowieka… Zarazem ludzki umysł i osiągnięcia nauki w tym przypadku również okazują się często zupełnie bezradne…

I tu trzeba powiedzieć, że jako chrześcijanie jesteśmy szczęściarzami, bo tak wiele odpowiedzi - na te jakże trudne i nękające nas nie tylko na cmentarzu, ale nieraz nawet może i po nocy pytania – przynosi nam liturgia dzisiejszej Uroczystości - ukazująca NIEBO jak cel życia każdego człowieka. Warto nie odrzucać Boga, ale pokochać Go już teraz największą miłością i zamarzyć już teraz o spotkaniu z Nim w niebie - to daje człowiekowi motywację do dobrego, szlachetnego i zgodnego z Bożymi przykazaniami życia już tu na ziemi. 

zdjęcia: Patryk Rypel

ks. Tadeusz