Stajemy w ten dzień nad grobami naszych najbliższych. Ich ziemskie życie dobiegło już kresu. Odprowadziliśmy ich na cmentarz już dawno temu, a może w tym roku.
Pamiętamy wspólnie przeżyte lata, niezapomniane chwile, a może czasem tylko wiemy o nich tyle, ile wyczytamy z wyblakłej już tablicy na grobie.
To nasi bracia, siostry, rodzice, dziadkowie, krewni, znajomi… bliżsi i dalsi – dla nich skończyło się już życie ziemskie, ale nie zakończyło się ich istnienie... ŻYją dla Boga! w rzeczywistości życia wiecznego. My stajemy przy ich grobach po to, aby się modlić, zyskiwać odpusty i prosić Boga, aby byli świętymi!